مردي از خواب بیدار می شود و بنظرش میاید بیرون بطرز مخوفی متورم شده است. احساس ميكند امروز مثل همیشه نیست و انگار یک چیزی فرق کرده. كم كم تورمِ بیرون،خودش را به درون خانه او میکشد، بهش فشار مياورد و وادارش ميكند از خانه خارج شود. شايد داستان خروج انسان از بدن مادر و ورود به دنياي جديد. ولي سئوال اينجاست: آيا انسانی که با درد و رنج از رحم مادر خارج میشود، میتواند در برابر "بیرون" واکنش های مناسب داشته باشد؟ راه خود را پیدا میکند و یا گمگشته و سرگردان، در هزارتوها رها میشود، و سرانجام در آنها گیر میکند؟ و اگر چنین شد چه میکند؟ آیا درخود فرومی رود و تسلیم مرگ می شود، و یا در همان دالان تنگ راهی برای خلاصی جستجو میکند؟ این داستانِ انسان است. انسانی که تورم بیرون وادارش میکند از جاییکه قبلا در آن بوده خارج بشود و پا بدنیای خارج بگذارد.